Rode Harry* is al sinds een week in geen velden of wegen te bespeuren. Is hij ziek?
In ieder geval heeft zijn afwezigheid een opleving van het poezenleven in de tuinen tot gevolg.
Uit alle huizen in het blok wagen de poezen zich buiten.
In het begin zijn we nog op onze hoede en gaan we niet te ver van huis, maar allengs worden we minder voorzichtig en vergeten de Terreur van de Tuinen.
Het is een ongekende weelde om zonder op te hoeven letten buiten te kunnen lopen.
Samen met de Comtesse verken ik tal van tuinen die onbekend terrein voor me waren.
Ik maak kennis met Madonna, die ik tot nu toe alleen van op afstand kende. Ze is een schoonheid van Siamese afkomst, altijd vergezeld van Thelonious, een oude aftandse krachtpatser die haar geen moment uit het oog verliest en andere poezen met grote achterdocht gadeslaat, klaar om haar tegen eventuele aanvallen te beschermen. Madonna valt me niet mee. Ze kan dan wel mooi zijn, maar ze heeft een schel, ordinair stemmetje waarmee ze constant om aandacht zeurt. De Comtesse en ik krijgen er geen woord tussen.
Ik heb een biefstukje gestolen uit de keuken van de buurman. Onder het bewind van Rode Harry zou ik die kans waarschijnlijk niet hebben gekregen.
Harry's afwezigheid is ook Bril en Rok opgevallen. Ze zijn blij dat ik me ongestoord in de tuin kan ophouden. Nu loop ik ze niet de hele dag voor de voeten, zeggen ze. 'Misschien is Harry verhuisd,' zegt Bril.
'Of dood,' oppert Rok.
Dat laatste schokt me.
Hond weet dat Harry niet tot mijn geliefdste kattenpersonen hoort, maar dat hij uit het leven verdwijnt wens ik hem niet toe.
Ik denk er maar niet te veel over na. Ik weet trouwens niet hoe ik erover zou moeten nadenken.
Beter is het om met toegeknepen ogen in de zon te liggen, zolang het kan.
* kater, terroriseert de hele buurt
In ieder geval heeft zijn afwezigheid een opleving van het poezenleven in de tuinen tot gevolg.
Uit alle huizen in het blok wagen de poezen zich buiten.
In het begin zijn we nog op onze hoede en gaan we niet te ver van huis, maar allengs worden we minder voorzichtig en vergeten de Terreur van de Tuinen.
Het is een ongekende weelde om zonder op te hoeven letten buiten te kunnen lopen.
Samen met de Comtesse verken ik tal van tuinen die onbekend terrein voor me waren.
Ik maak kennis met Madonna, die ik tot nu toe alleen van op afstand kende. Ze is een schoonheid van Siamese afkomst, altijd vergezeld van Thelonious, een oude aftandse krachtpatser die haar geen moment uit het oog verliest en andere poezen met grote achterdocht gadeslaat, klaar om haar tegen eventuele aanvallen te beschermen. Madonna valt me niet mee. Ze kan dan wel mooi zijn, maar ze heeft een schel, ordinair stemmetje waarmee ze constant om aandacht zeurt. De Comtesse en ik krijgen er geen woord tussen.
Ik heb een biefstukje gestolen uit de keuken van de buurman. Onder het bewind van Rode Harry zou ik die kans waarschijnlijk niet hebben gekregen.
Harry's afwezigheid is ook Bril en Rok opgevallen. Ze zijn blij dat ik me ongestoord in de tuin kan ophouden. Nu loop ik ze niet de hele dag voor de voeten, zeggen ze. 'Misschien is Harry verhuisd,' zegt Bril.
'Of dood,' oppert Rok.
Dat laatste schokt me.
Hond weet dat Harry niet tot mijn geliefdste kattenpersonen hoort, maar dat hij uit het leven verdwijnt wens ik hem niet toe.
Ik denk er maar niet te veel over na. Ik weet trouwens niet hoe ik erover zou moeten nadenken.
Beter is het om met toegeknepen ogen in de zon te liggen, zolang het kan.
* kater, terroriseert de hele buurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten