Cissy van Marxveldt • 6 december 1908

• Cissy van Marxveldt (pseudoniem van Sietske de Haan, 1889–1948), was een Nederlandse schrijfster. In haar jonge jaren werkte ze als nanny in Engeland, en hield toen een dagboek bij.

Zondag 29 Nov. '08
Nog gauw even voor de kerk met je praten dagboek. Nou dan Dinsdag ben ik jarig geweest, 0 hoe heb ik toen naar huis verlangd, 's Morgens in school antwoordde ik en luisterde ik met een brok in mijn keel en of verzette ik er me al tegen uit alle macht, ik kon het niet helpen, dat de tranen me nou en dan in de ogen kwamen, 't Was zo zielig, niemand om me te feliciteren, en ofschoon 't mijn eigen schuld was, daar ik het niemand verteld had, toch kon ik er niet overheen. O Peep en Moes, hoe heb ik jullui gemist, en ik vrolijkte zelfs niet op, toen de verjaardagsbrieven kwamen. Bij elke nieuwe brief vergoot ik tranen en of schold ik mezelf oudergewoonte al uit voor een kinderachtig schaap, toch kon ik er niets tegen doen, dat ik al maar door schreide op mijn kamertje en als een machine herhaalde in 't Engels nota-bene: I want to go home! I want to go home! Oh I want to go home!!!!!! - En toen 't postpakket kwam, was ik een complete waterval, ik kon het maar niet op dat ze me allemaal zo goed bedacht hadden. O dank u, dank u, dank u wel!! Maar ofschoon ze mij en mijn lief, oud vaderland niet vergeten hebben, toch zal ik deze eerste jaardag van huis nooit vergeten. We hebben anders nog al een leuke week gehad; de opvoering van Rumpelstiltzkin o.a. Nou maar het beste van alles en dat we over 19 dagen naar huis gaan, naar huis!!!!!!!!!!!!!!!

Zondag 6 Dec. '08
Het is zo jammer dat ik maar zo weinig tijd heb te schrijven, want wanneer ik tijd had. o dear me, wat zou ik dan wat van deze week kunnen vertellen. De Messiah, grootsch, indrukwekkend, plechtig, onvergetelijk. De bazaar, leuk, vrolijk, opgewekt, prettig! Maar ik heb alweer geen tijd ik heb een lange brief aan Juffr. L. en een aan Mrs Dubock geschreven, en ik heb al mijn scriptures nog te leren. Maar zie je, ik heb het alles in die brief aan huis beschreven en dus en dus... kan ik het, wanneer ik het misschien eens nodig mag hebben, toch altijd wel weer vinden. En kan het niet, och daar is mijn geheugen ook nog! 11 dagen nog en dan gaan we naar huis, die tirade begint haast vervelend te worden, hè? Maar o, 't is ook zo verrukkelijk!