19 maart 1937
Dit is een van de vreemdste ervaringen die ooit heb doorgemaakt – ‘ze’ zeggen vrij algemeen dat The Years een meesterwerk is. The Times zegt het. Bunny enz. Howard Spring. Als iemand me een week geleden, laat staan een halfjaar terug, zou hebben gezegd dat ik zo iets in mijn dagboek zou schrijven, zou ik als een aangeschoten haas uit mijn stoel zijn opgesprongen. Daar zou ik geen woord van hebben geloofd! De lovende refreinen zijn gisteren ingezet: tussen haakjes, ik liep gisteren in Covent Garden en heb de St. Paul’s, C.G., voor het eerst ontdekt en de oude werkster horen zingen terwijl ze bezig was met het schoonmaken van de stoelen in de consistoriekamer; daarna ben ik naar Bumets geweest; spullen uitgezocht; heb de Evening Standard gekocht en in de ondergrondse gelezen hoe ik in de bloemetjes wordt gezet. Een kalm, gelaten gevoel is het, opgehemeld worden en ik ben inmiddels staalhard, waardoor de opwinding me wel geen parten zal spelen. Ik moet nodig weer aan Three Guineas beginnen.
• In de dagboeken van de Britse schrijfster Virginia Woolf (1882-1941) verwoordt ze haar gevoelsleven, dat ondanks alle zelfspot en ironie geregeld diepe depressies veroorzaakte. En uiteraard reflecteert ze op personen en gebeurtenissen uit haar persoonlijke leven en uit haar tijdgewricht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten