7 maart — Ziek, half griep, half een leveraanval.
Anna Maria schrijft me dat E. ook griep heeft. Schuldgevoel.
8 maart — Michiel afgebeld. Gisteren lukte dat niet. Hij was teleurgesteld en ik voelde me schuldig. Maar ik ben nog ziek.
Kennie vond het eerste hoofdstuk van Dea's boek mooi. Ze zei erover: dat het zo duidelijk een ik-boek is, zodat ze zich afvraagt waarom het niet in de eerste persoon geschreven is; dat dit eerste hoofdstuk zo'n afgerond geheel vormt, dat je je afvraagt wat er nog na kan komen; dat 'een vrouw' die dit leest zich erin herkent; dat het boeiend is; en dat het mooi Italiaans is. Ik had haar gevraagd om op- en aanmerkingen in de kantlijn te schrijven, maar daar had ze zich nergens toe genoopt gevoeld, zei ze. Nu schrijft Kennie ongetwijfeld niet graag op- en aanmerkingen. E. zou er bij zo'n verzoek tientallen hebben. Ze zei overigens ook dat ze mijn stijl erin voelde, wat dus niet goed is.
9 maart — De ochtend verknoeid aan een wiskundepuzzel in de krant die ik niet kon oplossen.
Vanmiddag ga ik naar mevrouw Berthe Davelaar, die een clavecymbel heeft. Er is een open dag van clavecymbelbezitters en je kon je opgeven als je bij zo iemand op bezoek wilde gaan. Bezoek aan mevrouw Berthe Davelaar en brief aan E. daarover. Een brief aan E. erover schrijven was het doel van het bezoek. Een grachtengordelachtige mevrouw.
10 maart — Het is weer niks zoals ik me voel.
De pluizen die wachten op de wind,Nu heb ik waarachtig een bloemstukje om me beterschap te wensen van Michiel gekregen! En een erg aardige brief.
alsof de wind ze zou vergeten.
Ze kennen de aarde nog niet,
weten nog niet van kiemen.
Nog kranswijs geschikt,
ijl en licht,
kleurloos, saploos, niet-bloem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten