30 Maart
In het bed, waarin Bernard een paar dagen geleden stierf, ligt sinds gisteren een oude Spanjaard met grijs haar. Niemand kent hem, niemand weet iets naders van hem.
Ali, de Poolsche chirurg heeft gisteren zijn rechterbeen geamputeerd.
Den heelen nacht hoorde ik hem kermen en roepen: Madré - madré - madré, en moest daarbij weer aan een nacht in Madrid denken, toen de Duitschers de stad bombardeerden, en de gewonden in het ziekenhuis, vlak naast mijn hotel, ook zoo om hun moeder riepen: Madré - madré - madré.
31 Maart
Had vanmiddag 38,6.
Krijg ik nu toch vlektyphus?
Ik heb geen luizen bij me gevonden, en me vandaag weer driemaal gepoederd.
's Avonds
Bij Drost geweest. Het kan vlektyphus zijn, meent hij, maar kon nog niets met zekerheid zeggen.
Als - als ik het heb, kom ik op blok 3 te liggen, bij Arthur, en Drost zal me dan dadelijk reconvalescenten-serum geven.
Ik wil - wanneer het zoover is - rustig en bewust de koorts afwachten, en steeds de gedachten aan doodgaan weren.
Ik wil de overwinning meemaken, verder leven - en verder vechten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten