Wolfgang Herrndorf • 30 juli 2010

• Wolfgang Herrndorf (1965-2013) was een Duitse schilder en schrijver. Nadat bij hem in 2010 een hersentumor geconstateerd werd, begon hij een online dagboek dat hij bijhield tot aan zijn dood. Het is daarna ook in boekvorm gepubliceerd.

Vertaling door ChatGPT onderaan.

30.7. 2010 23:11
Werde wieder etwas besser beim Fußball. Ich bin fitter, das Hirn baut Subroutinen um den Sichtfeldausfall rum. Leider haben die Leibchen genau die Farbe, die ich mit dem einen Auge nicht mehr sehen kann.
Die Bewegung tut dem Körper gut, trotzdem heute wieder den ganzen Tag in Gedanken. Dann ist es nur eine Armlänge bis zum Wahnsinn und noch zwei Fingerbreit zum Nichts. Ich muß nur die Hand ausstrecken. Es wundert mich, daß es den anderen nicht so geht.

31.7. 2010 23:44
Fahrradtour nach Rahnsdorf zu Lentz’ Sommerfest, wie jedes Jahr. Zwischendurch Baden im Müggelsee. Das Wasser so schwarz und unheimlich, fast traue ich mich nicht hinein. Erst als [ich] mich davon überzeugt habe, daß es nur Wasser ist, nur ein See. Nach den glücklichen Tagen zuletzt ein ziemlicher Rückschlag.
Auf dem Fest der Herbert-Grönemeyer-Doppelgänger entpuppt sich als Herbert Grönemeyer. Herta Müller und Kehlmann sitzen an einem Tisch. Wenn es ein Gegenteil von Aura gibt, schwebt es strahlend um Kehlmann herum. Ich bleibe den ganzen Tag abseits, schaffe keinen Smalltalk mit niemandem. Erst als X. sich zu mir hockt, bei der sie jüngst Morbus Bechterew diagnostiziert haben, kommt eine Unterhaltung zustande.

Ongecorrigeerde vertaling door ChatGPT:

30-7-2010, 23:11
Ik word weer wat beter in voetbal. Ik ben fitter, en mijn brein bouwt subroutines om het uitgevallen gezichtsveld heen. Helaas hebben de hesjes precies de kleur die ik met één oog niet meer kan zien.
Beweging doet mijn lichaam goed, en toch zat ik vandaag weer de hele dag in gedachten. Dan is het nog maar een armlengte tot de waanzin, en nog twee vingers tot het niets. Ik hoef alleen maar mijn hand uit te steken. Het verbaast me dat de anderen dat niet ook zo ervaren.

31-7-2010, 23:44
Fietstocht naar Rahnsdorf, naar het zomerfeest van Lentz, zoals elk jaar. Tussendoor gezwommen in de Müggelsee. Het water zo zwart en unheimisch, ik durf er bijna niet in. Pas toen ik mezelf ervan had overtuigd dat het gewoon water is, gewoon een meer, ging ik erin.
Na de gelukkige dagen van laatst is dit een flinke terugslag.
Op het feest blijkt de Herbert Grönemeyer-lookalike Herbert Grönemeyer zelf te zijn. Herta Müller en Kehlmann zitten samen aan een tafel. Als er een tegenovergestelde van ‘aura’ bestaat, straalt die om Kehlmann heen.
Ik blijf de hele dag op de achtergrond, krijg geen gesprek op gang met iemand. Pas wanneer X. zich bij me neerzet — bij wie onlangs de ziekte van Bechterew is vastgesteld — ontstaat er een gesprek.