Donderdag 5 juli
De uitgerekende dag. Het is nu tien voor twaalf 's avonds. Tussen de middag kreeg ik roodbruine afscheiding. Eerst een paar druppels, toen een vlek in mijn broekje. Opgewonden heb ik de wieg opgemaakt en de zolder en huiskamer aangeveegd. Bloemen geplukt: verse vlier tegen de vliegen en een veldboeketje voor het mooi.
Ed deed de levensgrote afwas en regelde het zo dat iemand anders in mijn plaats mee naar Purmerend ging om de VW-bus op te halen van de garage.
Om half vijf Margriet gebeld. Ze zei dat er niets aan de hand was. Toen heb ik een tijdje lekker naakt in de zon gelegen. Moeder gebeld, die zei dat het wèl een teken was. Ze wenste me veel sterkte.
Ed heeft zijn stopwatch gehaald om de weeën te timen en een goede lamp geïnstalleerd voor de dokter. Ik voel me feestelijk, maar weet niet zeker of de bevalling nu al begonnen is. Ik had net weer wat roze-achtigs in mijn broekje (misschien vruchtwater?) en nu heb ik flinke buikkrampen, zoals tegenwoordig steeds vaker. Ik ben zo benieuwd!
Vrijdag 6 juli
We zijn gisteren gewoon gaan slapen. Ik sliep goed. Wel vaak wakker met soms weeën. De stopwatch niet gebruikt. Om acht uur door de elektriciën uit bed gehaald. Hij heeft een lamp veranderd in de babykamer. Ik heb nog steeds wat roze afscheiding, die ongesteldachtig, weeïg! ruikt, af en toe buikpijn en rugpijn onder in mijn rug. Het is nu elf uur 's ochtends. De grootste opwinding over de zeer nabije geboorte is wat geluwd. Eergisteren moest ik vaak poepen, maar geen diarree, dat een teken zou zijn. Gisteren heb ik sober gegeten en gedronken: dat ik nu maar even moet volhouden.
Zondag 8 juli, Purmerend
Hij is er! 'Johnny Cowboy'. Een fantastische, stevige grote jongen. Ik vond hem de eerste seconde al ontzettend lief en mooi. [...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten