Zie voor meer informatie over de V-acties hier en hier.
24 Juli 1941
- Vanmiddag moest ik in de stad wezen, om een afscheidsbezoek te brengen aan den ontvanger. De heele stad was op een onbeschrijfelijke manier toegetakeld. Naar ik te voren al gehoord had, waren diverse schilders 's nachts uit hun bed getrommeld door NSB-ers - naar men beweert met de politie erbij! - en omstreeks half twee is het gekalk begonnen. Het is bijna ondenkbaar dat dit werkje onder toezicht van de politie is verricht, maar het is mij van zooveel kanten zóó positief verteld, dat ik het bijna tegen beter weten in moet gelooven. De straten zagen eruit alsof er een horde zatgevoerde waanzinnigen feest had gevierd. Niets was ontzien: overal was de kwast met menie gehanteerd. Niet alleen op het asfalt en de trottoirtegels, maar ook op winkelruiten, gevels, zonneschermen, hekken, uithangborden, luiken en lantarenpalen. Verschillende uithangborden en zonneschermen waren volkomen bedorven. Waar geen plaats gevonden kon worden voor behoorlijke vegen en halen met menie of teer, waren de kozijnen en ramen beplakt met duizenden papiertjes met zwarte, witte en oranje V-s. Wie in vroeger jaren wel eens een marktplein gezien heeft, nadat de kermisweek was afgeloopen, of de standplaats van een ijscoventer heeft bezocht na een volksfeest op een mooien zomeravond, kan zich een kleine voorstelling vormen van den prullemand waarin heel de stad herschapen was. Maar dát is nog op te vegen en déze rommel is niet weg meer te poetsen. De NSB behoeft bij mij niet meer aan te komen met sentimentaliteiten over steden- en landschapsschoon, noch met fanfares over tucht en orde.....
Later op den namiddag hoorde ik dat niemand de smeerlapperij van zijn particuliere eigendommen mocht verwijderen, op straffe van zooveel gulden boete. Men gaat nu eenmaal niet zegevieren om den volgenden morgen de zegepraal ongestraft te laten wegspoelen - bovendien wat een spoelwater kost datallemaal, en wat een zeep! En de lood-, lijnolie- en papiervoorraden zijn tòch al zoo aangetast.. Uit één van de spandoeken, waarvan er een dik half dozijn in de stad hing, knip zelfs ik met gemak drie beddelakens, of zeker zes polohemden voor den volgenden zomer. En met die menie van al die V-s kan men zeker een blok woningen in de grondverf zetten, wat de deur- en raamkozijnen betreft. Als men er tenminste de lijnolie voor zou kunnen krijgen. Maar dat is afgeloopen ... V van victorie, V van vernieling, V van verminking, verdooving, verdwazing, verwarring, verkwisting en vandalisme. Er is maar één V meer, de V van vee. En die hebben we niet noodig: we hebben behoefte aan een andere V, de V van vrede, vetpotjes, vuurwerk en volksliederen. En als we héél subtiel denken: een klein lettertje v voor vrijheid - hoe gering ook - en voor een heel klein vaderlandje. Het behoeft niet grooter te zijn dan het altijd geweest is: het mag mijnentwege gerust bij Bentheim en Schoonebeek ophouden, al is Berlijn volgens Radio Bremen een Hollandsche stad, en al leven er in Hamburg en Blahkenese nog enkele democraten, met wie men zich in ons dorpsdialect in 1934 nog uitstekend wist te verstaan.
‘Niemands volgeling en niemands belager’, het is de eenige slagzin die me uit het oude Europa nog altijd is bijgebleven. En hiermee schrap ik voor vanavond de laatste V-s: die van volgen en vervolgen. Men kan dat net zoo goed, zoo niet beter, zonder ons.
Bedenk maar eens een letter, lieve kinderen, voor het volgende offensief. Geen W asjeblieft, want die kost te veel menie en papier. Neem een economische letter: de I is het beste. De I van Idealisme - persoonlijk zou ik Individualisme verkiezen, of bij gebreke van dat Isolement. Maar bereid je dan vast voor op den onvermijdelijken tegenaanval: zoolang er nog teer en menie in voorraad is, zal de NSB achter iedere I of ‘dioot’ of ‘mbeciel’ of - wat haast nog erger is - ‘sraëliet’ laten aanbrengen. Er zijn reeds hoogescholen ingesteld voor wetenschappelijke bestudeering van het nationaal-socialisme - weest dus voorzichtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten