• Arthur Lehning (1899-2000) was een Nederlandse anarchist, publicist en vertaler. Toen in 1936 de Spaanse burgeroorlog begon, sloot hij zich aan bij de Catalaanse anarchisten. Hij hield over die tijd een dagboek bij.
12 oktober
Maandagavond 12.10 ■ Ik lig in bed. Het regent de hele dag. Ik heb nu een Schwitz-bad genomen en ben weer gaan slapen. Was even bij Carbó. Dat leverde niet veel op. Überhaupt heb ik vandaag niet veel meer gedaan als heen en weer lopen.
Vandaag hebben voor het eerst veel autobussen voorop zwart-rode vlaggen. Alle cinemas hebben aan de gevel CNT [Confederación Nacional del Trabajo]. De eerste dagen was het nog erger. Toen groette de politie alleen met 'Vale Faï!; alle kerken, met inhoud, zijn verbrand. Vanwaar Helmut Rüdiger nu woont was het alsof de hele stad in brand stond. De ingangen van alle kerken zijn nu dichtgemetseld! Ook de doorgang van de kloostertuin waardoor we van Plaza Cataluna wel naar de Layetana gingen is dicht en uitgebrand.
Was bij de Franse sectie vandaag en sprak over reorganisatie, propaganda en samenwerking met IAA. Maar dat wordt door Souchy niet zeer bevorderd. Hij zou trouwens weer naar Madrid gaan voor propaganda. Ook Emma wil naar Madrid, maar ik weet niet of ze gaat...
Hier in de stad is alles normaal. Veel van de grote zaken op de Paseo zijn open. Het verkeer is iets minder. Particuliere auto's zie je weinig. Vrijwel iedere auto heeft CNT-FAT insigne - vandaag zag ik er een: CNT-AIT! Een enkele heeft een zwarte vlag voorop; alle anderen (van de comité's van ons) de zwart/rode. Sommige een vlag van een meter! Het zijn deze auto's, van alle partijen en comités die door de stad racen en de grote plakkaten over de voorgevels van de huizen met de naam van de organisatie of het syndicaat, die het 'stadsbeeld' wat veranderen. En geen politie! Men ziet weinig gewapenden, ofschoon natuurlijk allen met revolvers gewapend zijn. Buitenlandse kranten zijn er niet, met uitzondering van enkele Franse. Maar ik lees op het CR bij de propaganda-afdeling de Temps.
Maar in het algemeen voel ik me niet thuis in deze stad. Niet meer. Of nog niet? Ik weet het niet. Het hangt misschien ook met een en ander samen, de verhoudingen hier, (je kent die). Ik weet het niet. - Ook mogelijk, dat ik wat verdoofd ben van de verkouwenis.
Ik zag vandaag een zwaard, dat op de Arabieren veroverd was! Niet voor de poes. -
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten