zaterdag 28 juli 1979.
Het is 's morgens 5 uur. Ben net in mijn hotel aangekomen. Hele nacht lekker doorgewerkt. Op de Gordon Conferentie oogstten we wel veel bijval met onze kritiek op het smeltmodel, maar toch was bijna niemand geneigd dit model op te geven. Daarom hebben wij de knoop doorgehakt en zijn bij aankomst op IBM gelijk begonnen met het schrijven van een artikel over het plasmamodel. Heb de hele nacht doorgebracht achter een tekstverwerkingsmachine samen met Jim van Vechten en Ellen Yoffa, een post-doc die hier een berekening doet aan laser-ionisatie en opwarmeffecten.
Vroeg aan de computer hoeveel verschillende woorden uit het woordenboek er nodig zijn geweest om dit artikel te schrijven. Het antwoord is: slechts 342. Zo pover is het tot feit versteende kennisbrokje dat wordt toegelaten tot de wetenschappelijke litteratuur.
Om 4 uur dronken wij elkaar toe dat ons artikel maar hoog moge scoren in de Science Citation Index. Hetzij omdat wij een revolutie hebben ontketend in ons vakgebied, hetzij omdat al onze collega's zullen laten zien hoe hun meetresultaten met ons model in tegenspraak zijn.
Toen ik vanmiddag weer op het lab kwam zei Ellen Yoffa plotseling dat ze geen medeauteur wilde zijn omdat ze niet achter al Jims argumenten kan staan. Wat moet ik nu? Kan sommige van Jims argumenten niet eens beoordelen, maar als je als bergbeklimmers over de graat klimt dan maak je je touw toch niet los als je hoogtevrees krijgt? Daarmee breng je niet alleen jezelf in gevaar maar ook de hele groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten