Fernando Pessoa • 23 december 1933

• Het boek der rusteloosheid van de Portugese dichter-schrijver Fernando Pessoa (1888-1935) is een fictief dagboek van de hulpboekhouder Bernardo Soares – een ‘heteronieme persoonlijkheid’, een soort alter ego van Pessoa – die zich gedetailleerd rekenschap geeft van de problematische aspecten van het bestaan. Het boek is vertaald door Harrie Lemmens.

23 december 1933
Al die ongelukkige voorvallen in ons leven waarin we belachelijk of verachtelijk of achterlijk waren, moeten we in het licht van onze innerlijke rust eigenlijk als reisongemakken beschouwen. In deze wereld, waarin wij vrijwillig of onvrijwillig heen en weer reizen tussen niets en niets of alles en alles, zijn wij slechts passagiers, die niet te veel gewicht moeten verlenen aan de storingen en onverkwikkelijkheden onderweg. Met die gedachte troost ik mij, ofwel omdat ik mij er gewoon mee troost, ofwel omdat ze iets bevat wat mij troost. Maar ook fictieve troost biedt soelaas als ik er niet te veel over nadenk.
Er is trouwens zoveel wat soelaas biedt! De hoge blauwe hemel, helder en sereen, waar altijd een of ander klein wolkje drijft. De wind, die op het land de stijve takken van de bomen beweegt en in de stad het wasgoed op de vierde of vijfde verdieping laat wapperen. Warmte als het warm is, en kou als het koud is, en altijd diep in ons hart een herinnering, met haar heimwee of hoop, en een magische glimlach voor het raam van de wereld, datgene waarvan we willen dat het op de deur klopt van wat wij zijn, als bedelaars die Christus zijn.