OKTOBER
(Na de zomer)
Dagen zijn verstreken, allemaal eender, ik denk aan niets anders dan aan Cadaqués... Ik heb zelfs geen 'impressies' geschreven... Nu ben ik weer in Figueres, vallen de bladeren al, verkoopt Manciana alweer kastanjes, heb ik weer mijn oude vriendinnen en vrienden gezien. Alles is voorbij, de zomer, de vreugde, en ook de kunst! Opnieuw de winter voor de deur, en wie winter zegt, zegt school, en wie school ; zegt, zegt leraren, hartkloppingen. Maar je moet overal om lachen. De winter heeft ook zijn leuke kanten. De kwestie is je er zo goed mogelijk doorheen slaan en vaak Voltaire lezen!
We zijn in de herfst aanbeland en alles maakt weemoedig en ik ga mijn 'impressies' van de zomer opschrijven, die talrijk zijn. Vele zal ik altijd in mijn hart blijven meedragen. Ik zal weer genieten als ik in de schaduw van het kleine stadje terugdenk aan de uren van licht en blauwe dronkenschap doorgebracht met naast me het eeuwige lied van de Middellandse Zee. God sta me bij!
En toen kwam de gelukkige dag, het was een blauwe dag, alles was klaar voor de reis en we vertrokken. Ik zag opnieuw de zee. Wat een hoop dingen zegt de zee me! Ik holde door de straten, die ik stuk voor stuk ken, de kreken waar je de golven hoort zingen. Alles was zoals ieder jaar, ijd mooi. Een of andere rijke patser had midden in het dorp een wanstaltig huis laten bouwen, dat maakt me razend,het is toch misdadig zon prachtig plaatsje te verpesten...
En daar in dat dorp van witte huizen en kalme dagen wijdde ik al mijn vermogens aan de kunst, aan het schilderen, en leefde ik als een dwaas, onophoudelijk schilderend en lerend, in verrukking over de natuur, die ook kunst is. kijkend naar hoe de ondergaande zon zich neervlijt op het natte zand van het strand, me bezattend aan de poëzie van het blauw en de lange schemeringen, sluimerend in de zoete wereld van de groenige golven, met de sterren die zich spiegelen in het rustige water, de bleke maannachten, een paar prachtige vrouwenogen, met een vonk van misschien wel liefde erin, en de blauwe ochtenden, zonovergoten, en dan baden in het groene water van een kreek... wat een genot en wat een leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten