17 december 2016
Een vreemd ding is het dagboek, waar de dag van gisteren boven die van vandaag staat, en de dag van morgen onder deze dag zal staan. Vanuit het verleden lees je je naar het heden toe, in omgekeerde chronologie. Het eerst lees je wat het langst geleden is gebeurd, als Von Schliemann die vanuit de tiende laag Troje opstijgt naar de eerste, terwijl hij het natuurlijk andersom blootlegde: van de jongste laag groef hij zich naar de oudste.
Het zou dan ook logischer zijn om het dagboek andersom te rangschikken; ik probeerde het in dit Word-document maar het resultaat is vreemd, onnatuurlijk.
18 december 2016
Zondagmorgen. Met een kater in bed, grijs licht door de ramen. De kinderen vanaf een uur of acht bij ons. C. pakt heimelijk mijn hand en legt hem op haar geslacht. ‘Ga maar tv kijken beneden, kinderen.’ Twaalf jaar bijna; het wordt tijd dat ik een grote roman over het huwelijk schrijf, dat literair verwaarloosde vehikel voor lijden en geluk, schoonheid en tragiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten