• August Willemsen (1936-2007) was een Nederlandse vertaler en schrijver. Dagboeknotities van hem zijn verschenen in Vrienden, vreemden, vrouwen.
Zondag 18 juni
Deze hele afgelopen week, de laatste week in de Achillesstraat, teveel gedronken en te laat naar bed gegaan. Het was mooi weer, en dan kon ik het in huis helemaal niet meer uithouden. Het werd dus vaak 1 uur, 2 uur in de stad.
Vrijdag was ik jarig. Op de zaak 's morgens al sherry gedronken. Tussen de middag sherry gedronken met Oela in Reijnders. 's Middags liep ik verbrand en halfdronken, zwetend en ongeschoren in (opgerolde) hemdsmouwen door de zaak, en dronk sherry, 's Avonds tamme avond in de Achillesstraat. :;. Gisterochtend vroeg op, dus onuitgeslapen en nog ongeschorener terug naar het Singel. Overdag, onder het drinken van verjaardagsbeaujolais, fanatiek Brahms gespeeld, tot uitputtens toe.: Om 10 uur naar het feest van Hansje. Al in de tram begon ik te suffen. Marian, Jaap, Fietje - de hele reutemeteut. Het feest boeide me niet, maar dat kon niet schelen, er was te drinken. Ik zat onbeweeglijk in een luie stoel en keek naar de mensen die zich uitsloofden en dat dansen noemden. Ik voelde mijn vermoeidheid groeien. Plotseling stond ik op.
"Ik ga naar een hoer."
"Guus!"
"Ja, ik verveel me stierlijk. Ik ga naar een hoer." "Maar Guus! Jij!" "Ja ik. Waarom niet?" "Maar, maar..."
"Ik ben in Valencia naar een hoer geweest, nou wil ik ook wel es in Amsterdam."
De consternatie was onbeschrijfelijk. Ik moet zeggen dat het ook wel een beetje onverwacht kwam. Er waren ook mensen die erom lachten, in de mening dat ik maar wat zei. Maar ik ging de deur uit, ± 12 uur. Naar de Reguliersdwarsstraat. Niets, niemand. Toen naar Hoppe, voor "nog eentje voor het slapengaan". Daar ontmoette ik Hilbert, die ik een tijd niet had gezien. Gepraat, geknobbeld. Tot 2 uur, godbetert. Toen had ik geen zin meer in slapen. Dat heb ik wel meer: een soort genieten van vermoeidheid. Me de vermoeidheid voorbij voelen en daaraan een soort overmoed ondenen. Weer door de Reguliersdwars. Nu was er wel een.
"Hoeveel?"
"Een tientje."
Ze was niet onaardig om te zien. Beetje klein, leuk gezicht, mooie boezem. Jong.
"Helemaal nakend, voor nog een tientje erbij?"
Dat had ik met. Ik kon met moeite nog vijf gulden bij elkaar schrapen. Daarvoor deed ze het ook. Het lukte.
"Moet je hier nou op toeleggen?" vroeg ik.
"Dat verhaal ik wel weer op de volgende."
Gek, ik ben zó vaak door de Reguliersdwarsstraat gelopen, heb er zó vaak aan gedacht, ben er zó lang bang voor geweest, en het stelt niks voor. Maar ik zie het verschil met aftrekken niet zo goed. Ik doe het toch liever met een vrouw die ik echt aardig Vind, met wie ik ook kan praten. Maar dat wist ik al lang.
In elk geval: ik zit weer op het Singel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten