28 januari
Vandaag heb ik de laatste scène van mijn Judith voltooid. Gisteren ontving ik van Rousseaus zuster een bijzonder aardige brief vergezeld van 100 goudgulden in Pruisische schatkistbewijzen. Hiervan heb ik de 70 fl. aan Elise terugbetaald die ze voor mijn jas had bijgedragen. 41 fl. moet ik naar Dithmarschen sturen en bovendien nog twee derde aan Johann die brandschade heeft geleden. Alles bij elkaar gaat het om 142 goudgulden. Als ik maar niet met die verdomde Campe zat! Dat Judith nu af is geeft me een gevoel van opluchting. Het belooft veel goeds dat Jahnens er zo van onder de indruk was. Hij heeft een zeer goed en onkreukbaar gevoel voor literatuur. Ik ben het meest verheugd dat hij het stuk wat betreft vorm en inhoud bijzonder origineel vond en dat hij er niet slechts een triomf des geestes over een weerbarstige stof van mij persoonlijk in zag, maar van de kunst in het algemeen.
Komisch tafereel
Een burger die op een vogel staat te mikken. Zijn jachtgeweer is geladen. Achter hem staan zijn zoon en zijn vrouw. De eerste houdt zijn oren dicht opdat hij de knal niet hoort. Zijn vrouw staat er met uitgestrekte armen bij teneinde hem, mocht hij achterover vallen, op te vangen. Op enige afstand de meid met reukzouten om eventuele flauwtes te verdrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten