• Arthur Japin (1956) is een Nederlandse schrijver. Zijn dagboeken 2000-2007 zijn gepubliceerd als Zoals dat gaat met wonderen.
[28 april 2004]
Zodra mensen groepsgewijs reageren, reageer ik tegenovergesteld. Zo heeft het leven mij geprogrammeerd. Hierdoor ben ik op mijn best in noodsituaties. De opwinding rond de Libris-tafels in het Amstel maakt mij dan ook alleen maar kalm. Het nieuws schijnt te zijn uitgelekt dat ik gewonnen heb. Prima, zou je denken, hoe eerder hoe beter, dan kan ik rustig verder eten. Maar het brengt iedereen in rep en roer. Bij Nova, het programma dat de uitslag later op de avond bekend had moeten maken, heerst uiteraard ergernis. Wanneer ik live in de uitzending kom, kan ik Paul Witteman niet zien, alleen horen. Hij klinkt boos, alsof het lekken mijn schuld is, maar dat stemt mij nog laconieker. De vrolijkheid van alle felicitaties die nog volgen maakt vooral dat ik denk: nou, zo bijzonder is het nou toch ook weer niet!
Verliezen lijkt me vreselijk, maar winnen doet me weinig. Hoe diep ik ook in mezelf graaf, het beste wat ik vind is tevredenheid dat mijn intuïtie me weer niet in de steek heeft gelaten. Blij ben ik in de eerste plaats voor iedereen om me heen. De opluchting van Lex en Ben, die naar de gang rennen om hun ouders te bellen! Maar zelf uitgelaten of opgetogen? Nee, in de verste verte niet. In plaats daarvan voel ik me ten diepste doordrongen van mijn voortdurende voorspoed op alle andere gebieden. Mijn levensgeluk is zo volledig dat zo'n bekroning daarbij vergeleken een bijkomstigheid lijkt. (In die zin doet het nogal denken aan het overlijden van een naaste, dat je wijst op alle zegeningen die je resten en je blik onweerstaanbaar naar het leven dwingt.) Dan ineens dringt tot me door dat ik dit allemaal alleen maar kan denken en zeggen omdat ik die prijs heb. Had ik verloren dan had ik me door mijn intuïtie bedrogen gevoeld, zo belabberd dat er helemaal geen ruimte was geweest om na te denken over wat voor geluk op welk vlak dan ook. Het werkelijke belang van die prijs is dus vooral dat hij je de afstand verschaft te beseffen hoe gelukkig je eigenlijk al was voordat je hem kreeg. Daar ben ik erg blij mee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten