• Thomas Mann was in 1955 eregast op de Schiller-herdenking in Oost-Duitsland. Zijn vrouw Katia en zijn dochter Erika vergezelden hem.
13 mei
Minister Johannes R. Becher en zijn vrouw met groot gevolg in Wartha ter begroeting. Volksoploop. Spandoeken boven de straat. Kon allemaal nog op 'organisatie' duiden. Rijden verder, gedwongen langzaam, in 'gewichtig konvooi'. 'Bevolking', die van alle kanten toestroomt, ongekunsteld verheugd. Op Z. ['Zauberer' = Thomas Mann] wijzend: 'Dat istie, dat istie' - prachtig op z'n Saksisch. Geen spoor van 'Potemkin-dorpen'. Geen spreekkoren. Niets van 'enscenering'. Z. zegt dat het in 1949 nog anders was. Natuurlijk ook hier en daar deputaties. Kinderen, honderden en honderden, zo niet duizenden, langs onze route. Blozend, vrolijk, behoorlijk gekleed, velen op eigen gelegenheid aangehuppeld gekomen. Schoolklassen met onderwijzers. Burgemeesters en onderwijzers die redevoeringen afsteken. Wit-geüniformeerde verkeersagenten voorop. Zetten in beide richtingen alle verkeer stop om onze colonne ongehinderd doorgang te verlenen. Scherp neem ik de gezichten van de wachtenden op - nieuwsgierige, ook geamuseerde, geen knorrige of heimelijk woedende-. Middageten in Eisenach. Wat een tijd had ons deze kleine afstand gekost! Z. geduldig als steeds. Had ook ditmaal plezier in vrolijke drukte en fantastische bloemenregen... Weimar vlagde... 's Avonds met de Bechers. Zijn aanhankelijkheid aan Z. eerlijk en 'ingewijd'. Stad propvol met 'Schillergasten'- velen van ver: pelgrims uit Oost en West...
14 mei
Ook dit gelukkig achter de rug. Na muziek (D-mol kwartet van Schubert, eerste deel) eerst Becher, beknopt-zakelijk, juist. Z. door niet al te beste geluidversterkers gehinderd. Gehoest onder het publiek. Te weinig studenten? Verloop en totale effect desondanks quite satisfactory. Tot slot nog eens muziek (Beethoven, F-dur kwartet, eerste deel). Becher, zowel voor het begin als na afloop roerend attent om Z. zoveel mogelijk te ontzien... Bij het vertrek schouwburgplein (met het gedenkteken van Schiller en Goethe) zwart van de mensen die de uitzending hadden gehoord. Warm applaus. Mensen aan alle ramen, velen met binocles en ouderwetse veldkijkers. Dat is niet te ensceneren... Feestelijke lunch in 'De Olifant'-zonder een Mager*... Ook enige Russen tegenwoordig. Z. vermeldt hen in zijn dankwoord als 'uw Sovjetvrienden'. Zal hem door volgzame Atlantic-pac-ters vast en zeker als 'mijn Sovjetvrienden' worden aangerekend. Doet er niet toe... 's Avonds de Jungfrau. Niveau van de opvoering: zie 'Stuttgart'. Karel VII (Horst Schulze) werkelijk goed... Z. nu toch moe. We gaan voor het einde heen.
* Aldus de naam van de kelner en het factotum van 'De Olifant' in T. M's 'Lotte in Weimar'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten