• Harry Graf Kessler (1868-1937) was een Duitse kunstverzamelaar, museumdirecteur, schrijver, publicist, politicus, diplomaat en pacifist. Hij hield 57 jaar lang een dagboek bij. Een selectie daaruit is (door Peter Claessens) in het Nederlands vertaald als Dans op de vulkaan.
• In 1922 wordt in de Haagsche Dierentuin in Den Haag een groot internationaal Vredescongres gehouden, georganiseerd door de Internationale Vakverbonden (een | twee).
Den Haag, 13 december 1922.
Woensdag Derde zittingsdag. De bolsjewiek Rotstein bracht veertien punten naar voren die het internationaal georganiseerde proletariaat moest aannemen om de vrede te garanderen. Alleen al de kokette parallel met de veertien punten die Wilson met hetzelfde doel voor ogen, een duurzame vredesgarantie, had opgesteld, ontstemde de toehoorders en ontnam zijn rede alle ernst. Je kon niet om het gevoel heen, dit is toneelspel, ironie, journalistiek, geknipt voor de cultuurpagina's.
Andere ongewild ironisch-tragische situatie: terwijl Helene Stöcker het onvoorwaardelijke recht van elk mens op zijn leven proclameerde en daarmee het recht op militairedienstweigering onderbouwde, liep Friedrich Adler, de moordenaar van Stürgkh, als een ziek roofdier, groot, zwaar, gebogen, met zijn gedweeë roofdierogen achter een goudgerande, fonkelende bril, rond in de zaal als een van de meest gevierde mannen op dit congres. Uiteindelijk, in de ogen Gods, heeft Techow ook niks anders gedaan dan Adler.
De voornaamste redenaars vandaag waren, naast de bolsjewiek Rotstein, de mensjewiek Abramowicz, een bleke, door rampspoed getekende, tragische figuur, Grumbach, retorisch en als een stier brullend, een Danton uit de Elzas, de Spaanse socialist Caballero, een toreador, Ben Tillett, de historische Engelse rooie, die het voorkomen had van een gentleman van middelbare leeftijd. Wels, Duits regeringssocialist, vriend van Noske en vredesapostel met de verontwaardiging over de schanddaden van de Entente als cliché, Friedrich Adler zelf, die heel slim en sceptisch sprak. Ik sprak 's middags over algemene staking en Volkenbond, waarvan ik de uitbreiding in de zin van de Braunschweigse resolutie eiste.
• Harry graaf Kessler (1868-1937) was een gedreven, liberaal denkende aristocraat die zich inzette voor een verenigd Europa, het pacifisme, de Volkenbond en het Nietzschearchief. Als diplomaat in dienst van de regering, maar ook als onafhankelijk kosmopoliet en kunstpromotor stond hij in contact met de grote politici, industriëlen, denkers en kunstenaars van zijn tijd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten