Donderdag 8 september
Deardoin, zegt de nog uit Ierland afkomstige kantooragenda op mijn kamer in het M(odern) L(anguage) B(uildmg) in AnnArbor,. Michigan, USA. Joods Nieuwjaar: Rosh Hashanah volgens memo in postvak. Studenten zijn vandaag niet verplicht lessen bij te wonen. De kelder van het huis dat ik de komende negen maanden bemannen moet, maakt op mij de indruk van machinekamer van de Titanic. Vuilverbranding, heteluchtbevochtiger, waterpomp waar zakken zout in moeten worden gegooid en dan ook nog de filter vernieuwd: ik laat het me allemaal nog maar eens uitleggen en leg briefjes neer met zelf-verwoorde regieaanwijzingen. Met hond Jubilee maak ik een wandeling, dicht bij huis. Soort Wassenaar met veel heuveltjes. Hopperachtige huizen en eekhoorntjes op de weg. Prachtig weer, we zitten hier op dezelfde breedtegraad als Barcelona: waar ze straks die vier-maandenlange winter met meters hoge sneeuw vandaan halen is mij een raadsel. Charley B., die morgen met zijn vrouw naar A'dam vertrekt, lakt ik me voorstellen aan garageman die me zal moeten helpen met alles wat auto betreft. 'See you, dear/ zegt hij. Op mijn kamer in het MLB schrijf ik lange brief aan zoon, mee te geven met de B's. Luister intussen bandje af dat de Wereldomroep op mijn verzoek en aanwijzingen samenstelde uit oorspronkelijke radio-opnamen van ruim veertig jaar geleden. Een uur lang Prelude to Pearl Harbor: pikant om met één oor op de gang van mijn Germanic department Duits te horen praten terwijl in het andere Churchül moppert over 'night of barbarism'. Na de Prelude een Amerikaanse nieuwslezer die op 7 dec. 1941 een concert onderbreekt om overval op Pearl Harbor af te kondigen en een ooggetuigéverslag van capitulatie Japan. Truman, 2 september 1945: 'A free people with free allies who can develop an atomic bomb can use the same skill and energy and determination to overcome all difficulties ahead.' Ton Broos, docent Nederlands, komt me halen voor zogenaamde 'brown bag lunch'. Broodjes niet zorgvuldig genoeg door mij uitgekozen, dus klef. Soda crème blijkt geen sodawater te zijn maar mierzoet, maar gezelschap is aardig, merendeel ken ik al van eth-nic fair, van afgelopen weekend, waar in door N(etherlands) A(merica) U(niversity) L(eague) bemande tent door middel van verkoop kaas, bloemen, Delfts blauw en vooral bier, geld werd ingezameld voor instandhouding van Netherlands America Center. Spreektaal is die van mijn moer: overtredingen kosten een Amerikaans dubbeltje. OK blijkt OK, gehandicapped mag ook, maar voor blackmail waar prins Claus mee gedreigd zou worden, moet ik boeten. Als ik terugloop valt me opnieuw op hoe welvarend het wereldje is waarin ik als Dutch writer mag resideren. 35.000 studenten, voor ruim 90 procent blank. Ze zien er gezond uit, recht van lijf en leden. Luchtig maar keurig gekleed: gestreken shortjes. Ik loop een boekhandel binnen: drukte en geschetter als in sportfondsenbad. Eindeloze rijen bij de acht kassa's; er gaan duizenden dollars om. Campus laat zich het best beschrijven als park vol grote gebouwen, niet eens zo lelijk. Bij Hill Auditorium staat het winterprogramma aangeplakt: Isaac Stern, Misha Dichter, het Beaux Arts Trio onder andere. Alleen Horowitz is uitverkocht. Detroit, waar ruim 45 procent van zwarte jongeren werkloos is, ligt hier nog geen uur rijden vandaan.
Na wat bier en een bak vol veelsoortige salades begin ik mijn eerste 'class'. De opkomst valt tegen. Twee berichten van verhindering en de drie mensen die er wel zijn zijn zo verschillend van pluimage dat ik niet weet tot wie ik me richten moet. Tot Winnie, een vloeiend Nederlands sprekende vrouw van 30 plus, tot Ariel, vorige week met Fulbright-beurs uit Indonesië aangekomen, of tot Bob, zeer Amerikaans, wiskunde, die mij erbij neemt voor zijn humanities? Gelukkig dient zo'n eerste les vooral om duidelijk te maken waar het komend semester over gaan zal. Huiswerk: a. recensies ed. verzamelen over Merry Christmas mr. Lawrence, film die meer dan welk boek ook de sfeer van de Jappenkampen weet op te roepen en hier pas in roulatie is gekomen; b. uitzoeken of er, behalve door Bogarde en Vander Post door andere engelstalige auteurs over deze kampen geschreven is. De volgende keer zullen ze fotokopie krijgen van summary van boek van dr. Van der Velden over Japanse interneringskampen en When I was eight, een door Carla van Splunteren in opdracht van Stichting voor Vertalingen vertaald verhaal door mij geschreven; mijn gehoor is tevredener over mijn Engels dan ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten