Vincent van Gogh • 5 juli 1888

• Vincent van Gogh (1853-1890) was een Nederlandse schilder. Het fragment hieronder komt uit een brief aan zijn broer Theo.

Arles, 5 juli 1888
Het werk houdt me zo bezig dat ik er niet toe kan komen om te schrijven. Ik had nog graag aan Gauguin willen schrijven, want ik vrees dat hij zieker is dan hij zegt; zijn laatste met potlood geschreven brief deed daar erg aan denken. In dat geval, wat te doen — ik heb nog geen antwoord van Russell.
Gisteren was ik bij zonsondergang op een rotsachtige heide waar heel kleine kromme eiken groeien; op de achtergrond een ruïne op de heuvel en in de laagte korenvelden. Het kón niet romantischer, à la Monticelli; de zon wierp felgele stralen op de struiken en het terrein, echt een regen van goud. En alle lijnen waren mooi, het geheel ademde charme en adel. Men zou in het geheel niet verbaasd zijn geweest als men plotseling ridders en dames had zien opdoemen, terugkomend van een valkenjacht, of de stem van een oude Provencaalse troubadour had gehoord.
De velden leken paars, de einders blauw. Ik heb er trouwens een studie van meegebracht, maar die ver gebleven is beneden wat ik had willen maken. Tasset had dezer dagen niet genoeg zinkwit gestuurd. Ik bevind me er wel bij het te gebruiken, maar het heeft het nadeel heel langzaam te drogen; zo zijn bijvoorbeeld de in Stes Maries gemaakte studies nog niet droog. Ik had erop gerekend naar de Camargues te gaan, maar de veearts die me zou komen halen om zijn ronde met hem mee te maken, heeft me laten zitten. Het laat me tamelijk onverschillig, gezien het feit dat ik maar matig gesteld ben op wilde stieren.
Het is met verbijstering dat ik nu al de bodem van mijn portemonnaie zie; het is waar dat ik mijn maandhuur heb moeten betalen.
Je moet wel weten dat, als ik er mijn kost en inwoning van aftrek, de hele rest van mijn geld nog in mijn schilderijen gaat zitten. Die komen ons tenslotte tamelijk duur, de moeite die ze kosten nog daargelaten.
Toch durf ik te hopen dat eens het geld dat we uitgeven, ten dele zal terugkomen en als ik meer geld had, zou ik er nog meer van besteden om te proberen heel rijke en kleurige doeken te maken.
Ziehier een nieuw motief — een hoekje van het park met bolvormige struiken en een treurboom, en op de achtergrond struiken oleander. En het grasveld dat men juist gemaaid heeft, met de lange strepen hooi, dat in de zon droogt, een stukje blauwgroene hemel in de hoogte. [...]