• Nina d’Aubigny (1770–1847) was een Duitse zangeres en schrijfster van een dagboek over haar verblijf in Nederland.Zaterdag, 24 juli
Mevrouw Tolling had ons uitgenodigd een kop chocola te komen drinken in het vondelingentehuis, in het Hollands proveniershuis genaamd. Deze instelling is voortreffelijk. Ik had nooit gedacht dat een zo grote instelling met zoveel orde zou kunnen worden bestuurd. Je ziet de kinderen naar leeftijd in verschillende zalen. In de ene bevinden zich de oudste meisjes, allen ordelijk op banken. Er is een onderwijzeres die hen het linnen leert naaien en een kleermaker voor de kleren die in het huis zelf gebruikt worden. Vervolgens zagen wij ze dineren. Zij aten rijst met melk en voor de groten was er een boterham met kaas. De kleintjes bevinden zich in een aparte zaal. 's Zaterdags mogen ze op de binnenplaats van het huis spelen, die buitengewoon groot is. Er zijn 2300 kinderen. Als ze vlees krijgen, eten ze per maaltijd óf twee runderen van 300 pond per stuk, óf 4 varkens van elk 200 pond. In het hele huis waren niet meer dan 10 zieken, die een aparte keuken hebben. Dc bedden en al het andere was bijzonder schoon. Zuigelingen zijn er helemaal niet in dit huis. We zagen de zolder voor het linnengoed, dat twee keer per week wordt verwisseld. Hoewel ik gezien heb dat deze kinderen het heel goed hebben in dit huis, kan ik niet nalaten medelijden te voelen als ik ze zie, vooral een aantal meisjes van 18 tot twintig jaar die zeker niet van eenvoudige afkomst waren. Na mevrouw Tolling weer naar huis te hebben gebracht en na te hebben gegeten, brachten we een visite aan mijn neef Kees, waar we thee dronken. Zijn huis is extreem klein. Zijn vrouw is misschien een enorme goedzak, maar niet in gezelschap. We gingen nogal laat naar huis.
Mevrouw Tolling had ons uitgenodigd een kop chocola te komen drinken in het vondelingentehuis, in het Hollands proveniershuis genaamd. Deze instelling is voortreffelijk. Ik had nooit gedacht dat een zo grote instelling met zoveel orde zou kunnen worden bestuurd. Je ziet de kinderen naar leeftijd in verschillende zalen. In de ene bevinden zich de oudste meisjes, allen ordelijk op banken. Er is een onderwijzeres die hen het linnen leert naaien en een kleermaker voor de kleren die in het huis zelf gebruikt worden. Vervolgens zagen wij ze dineren. Zij aten rijst met melk en voor de groten was er een boterham met kaas. De kleintjes bevinden zich in een aparte zaal. 's Zaterdags mogen ze op de binnenplaats van het huis spelen, die buitengewoon groot is. Er zijn 2300 kinderen. Als ze vlees krijgen, eten ze per maaltijd óf twee runderen van 300 pond per stuk, óf 4 varkens van elk 200 pond. In het hele huis waren niet meer dan 10 zieken, die een aparte keuken hebben. Dc bedden en al het andere was bijzonder schoon. Zuigelingen zijn er helemaal niet in dit huis. We zagen de zolder voor het linnengoed, dat twee keer per week wordt verwisseld. Hoewel ik gezien heb dat deze kinderen het heel goed hebben in dit huis, kan ik niet nalaten medelijden te voelen als ik ze zie, vooral een aantal meisjes van 18 tot twintig jaar die zeker niet van eenvoudige afkomst waren. Na mevrouw Tolling weer naar huis te hebben gebracht en na te hebben gegeten, brachten we een visite aan mijn neef Kees, waar we thee dronken. Zijn huis is extreem klein. Zijn vrouw is misschien een enorme goedzak, maar niet in gezelschap. We gingen nogal laat naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten